Hedentendage is de trend om overal en altijd bereikbaar te zijn, beschikbaar te zijn, oproepbaar te zijn, vindbaar te zijn, openbaar te zijn. Een trend die verontrustende vormen aan begint te nemen, want waar het eerst een mogelijkheid was begint het nu welhaast een gebod te worden. Gij zult beschikbaar zijn. En dan niet zoals we dat van bepaalde beroepsgroepen (artsen, geestelijken) verwachten, maar zoals we dat van geen mens verwachten kunnen tenzij we menen dat mensen goden zijn.
Hoe kon het zover komen?
De verklaring is even simpel als wrang.
Doordat we zoveel mogelijkheden tot beschikbaarheid beschikbaar hebben zijn we als de dood dat we buiten de boot zullen vallen en dan het contact met onze beschikbare medemensen kwijt zullen raken. We leven in de angstige utopie dat ons bestaan af zou hangen van ons contact met anderen die dat eveneens over ons denken. Het merkwaardige is dat die angst ons nog meer behoefte aan totale beschikbaarheid toeschreeuwt en wij doof geworden door het volume dat het voortbrengt slechts kunnen gehoorzamen aan de roepstem van de angst.
Onze innerlijke stem, die inzichten aanreikt, onze bron van wijsheid beschikbaar maakt en ons rust en ruimte schenkt die tijd van leven geeft is verstomd of stilgevallen of met stomheid geslagen of monddood gemaakt al naar gelang ons innerlijke contact met die stem in ons. Menigeen heeft geen idee meer van zelfs maar het bestaan van zo'n stem, al heeft iedereen de behoefte aan zo'n stem zoals moge blijken uit de bloei aan mogelijke opties om weer of voor het eerst in contact te komen met je eigen innerlijke stem, middels meditatie, coaching danwel spiritueel getinte opleiding of een of andere religieuze vorm van verinnerlijking.
Zelfs een grote landelijke kerk meent via de beschikbaarheidsoptie die de techniek ons beschikbaar heeft gesteld de mogelijkheid te kunnen bieden de innerlijke stem weer terug te vinden. In dat geval zal de gedachte zijn van de nood een deugd te maken.
Toch is het zeer de vraag of noden en deugden wel op die wijze inwisselbaar zijn.
Is het niet veeleer zo dat de zoeker altijd zoeken zal en de vinder niets meer vindt dan wat al gevonden was?
En als dat het geval is is het zeer de vraag wat mensen nu in wezen drijft en waarom angst regeringsmacht verwierf in ons aller leven en de liefde die alles overwint de strijd vooralsnog verloren lijkt te hebben.
Stel nu dat de liefde de bron vormt van de innerlijke stem.
Stel nu dat de innerlijke stem een weg zoekt via de liefde.
Stel nu dat liefde de krachten van de angst bestrijden kan zonder van noden deugden te hoeven maken.
Stel nu dat liefde in de meest zuivere vorm de beschikbaarheid ten top is.
Los van welk middel dan ook.
Een stille kracht in ieder mens, ervaren door hen die zich er aan over durven geven, ontkend door hen die het nooit hebben leren kennen, vergeten door hen die angsten tot hun bron van leven hebben laten verworden, hereigend door hen die hun angsten overwonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten