zaterdag 23 augustus 2014

"Alleen als ie ijs- en ijskoud is"

IJzig afgrijzen vervult degene die kou verafschuwt, angstzweet kruipt omhoog langs de klam geworden ledematen en wat nog erger is de nattigheid moet dan nog beginnen. 

Op dit moment waart een rage rond, die goedbedoeld een signaal afgeeft dat rondzendbrieven tot een onschuldig tijdverdrijf maakt. Die brieven die als je ze niet doorstuurt vele soorten van onafwendbaar ongeluk beloven en als je gehoorzaam de opdracht vervult de brave borst het geluk toezegt in een veelvoud van wat het genoegen van het doen van een je opgelegde plicht een mens blijkbaar oplevert als de opdracht inderdaad tot uitdagende plicht gevoeld is. 
De rage is ontstaan vanuit angst, zoals vele dingen die grote groepen motiveren en in beweging weten te brengen angst als diepe kern kennen. In dit geval betreft het de angst ooit te verliezen wat nu als onvervreemdbaar eigendom beschouwd wordt, het vermogen om dwaze dingen te doen met een lichaam dat al die dwaasheden gelaten over zich laat gaan, ondertussen beseffend dat eens de tijd zal komen dat wraak zoet is en de dwaasheden een vage herinnering zullen zijn in de heldere geest van de nu door angst vervulde mens. 
Mensen beschouwen hun medemenselijkheid als een onderdeel van menszijn dat hen ertoe bewegen kan dat te doen wat als signaal een manier is om uit te bannen wat als onrecht en af te kopen onheil ervaren schijnt te worden, de ziekte die dodelijk is, welke vorm deze ook aan zal nemen als de gezonde mens er door getroffen wordt. Kort of lang kan het duren, snel kan het gaan of oneindig traag, hoe het ook verlopen zal, als de dodelijke ziekte zijn intrek genomen heeft in het nu nog uitdagend gezonde lijf, zal het einde met rasse schreden naderen en in de tussentijd de elegantie en souplesse, de vitaliteit en de moed van datzelfde lijf vervreemden alsof het er nooit toe behoord heeft. De mens kan deze gedragingen slecht accepteren, of het nu een concrete realiteit is - dan zou het nog voorstelbaar en logisch verklaarbaar zijn - of de realiteit van een dierbare naaste of zelfs van een volslagen vreemde.
Vindingrijk als de mens is is er nu een ritueel ontworpen dat de angst bezweert en de ziekte ver weg houden zal, aangezien met de handelingen ook donaties verstrekt zullen worden aan hen die in staat geacht worden methodes te ontwerpen om deze specifieke ziekte die de bizarre afkorting 'als' meekreeg (als het je overkomt......als overkomt je als.....als dat je toch overkomt....als over je komt...de donkere dagen die als heten....) te beteugelen en te bestrijden en uiteindelijk te verbannen van de wereld. Nobele doelen, nastrevenswaardige hopelijkheden, niettegenstaande de verscholen boodschap die in elke ijsemmer besloten ligt....namelijk de boodschap 'ik kan dit doen, omdat jij het niet meer kunt' en voor degene die anders luisteren wil 'kijk mij eens eenvoudig omgaan met jouw nu toch heel wat minder erge ziekte'. 
Het is goed bedoeld....het geld wordt goed besteed.....maar de angst van de een kan niet de ziekte van de ander opheffen of afwenden, hoezeer men ook meent dat het een op te lossen is door het ander. 

Ga de uitdaging aan de emmer aan je voorbij te laten gaan. 
Of neem de emmer aan.

Wat het besluit ook is, besef dat het feit van het hebben van een keuze een als getroffene niet langer bezit. 
En besef dat wat je ook doet, je nooit zult kunnen invoelen wat het is om ijskoud de beste te zijn......in ziekten als als dragen met verve, met goede moed en vertrouwen dat hoe het ook lopen zal de menselijkheid getoond is in niet aflatende nabijheid als de als de diepste angsten aanroert....de angst om te stikken......in je eigen lijf......als water dat over je gegoten wordt en nooit meer ophoudt....een marteling....die de menselijke fantasie niet evenaren kan. 

En als dit alles je onduidelijk overkomt stel ik voor je te laten nomineren. Alles zal duidelijk worden. Als het goed is. Was het maar goed. Als.............