Bandeloosheid

Zoeken naar oorzaken van problemen is een hobby van veel mensen. Het ergerlijke echter is dat veel van die mensen weinig kennis van zaken hebben en dus met hun zoektocht slechts een halve spa diep kunnen steken. 
Het zij ze vergeven, ze weten niet beter. 

Ergerlijker is het als de so called intelligentsia van dit land de spa die gehanteerd kan worden tot de twee meter diepte waarin een grafkist verdwijnen kan niet verder benutten dan de halve spa diep die het gros van de goegemeente wel voor elkaar kan krijgen. 
Analyses vergen tijd. 
Analyses vergen aandacht. 
Analyses vergen inzet van al je vermogens, kennis en kunde. 
En laat dat nou inspannend zijn.....heel inspannend, zo inspannend als een weeklang volcontinu de sportschool bezoeken, er actief bezig zijn en alleen pauze nemen voor eten/drinken/slapen. 
Doet geen mens, ze zijn wel wijzer. 'Ik ben toch niet gek' om eens een bekende reclamekreet te jatten. Maar de vergelijking is niet willekeurig gekozen. 

Mensen besteden oneindig veel tijd en aandacht aan materie, bezit, het oog, want dat wil wat, dat oog. En zo verliezen we uit het oog waar het werkelijk om draait in het leven. Dat geloven uit het gehoor is is geen loze kreet, het is een uitspraak met diep spasteek gehalte, voor de goed verstaander dan, degene die bereid is zijn spa te bevuilen met de modder van het echte leven, waar maar weinigen hun energie aan willen verspillen, liever zoeken ze vertier met bier of plezier met vrienden die ze slechts virtueel kennen. Het is een wereld waarin roepen heel belangrijk is. Maar dat roepen is gericht op het oog. Als iedereen maar ziet dat ik hard roep, dan ben ik iemand. Dus schrijven we ons gek op sociale media. Schrijven elkaar en onszelf gek, roepen de grootst mogelijke onzin alsof het gedrukte waarheden zijn en maken het elkaar en anderen moeilijker en moeilijker om onszelf nog terug te vinden in het bos dat uitsluitend uit solistische bomen is gaan bestaan. 
Televisie toont pratende hoofden, en die pratende hoofden worden becommentarieerd middels tikkende teksten, parallel aan de woorden veelal. En dan gaan die pratende teksten zich gedragen als verhitte hoofden die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. En niemand ziet nog wat er onder de oppervlakte rondwoelt en raast en tiert en wacht op een moment dat de uitbarsting onafwendbaar is gebleken. 

Een 19-jarige jongen - ja sorry, ik ben nog van de tijd dat je met 21 pas volwassen was - toont zich kind van deze tijd door te doen wat iedereen doet, zich tonen met een mening, hard willen roepen voor het oog van de wereld. In de kern een gezonde actie. Willen we dat niet allemaal? Gehoord worden? 

Eh, wacht.....is dat wat we willen? Gehoord worden? Waarom luisteren we dan zo slecht? Waarom lezen we dan niet met ogen die dieper steken dan een halve spa? Waarom worstelen we ons tot grote aantallen volgers, door maar rond te reageren op elke scheet die geuit wordt? Waarom bevelen we elkaar dan aan als 'hij verdient het' en doelen dan op 500 of meer volgers op twitter? Waarom is de sociale media verworden tot een smerige plek waar je je afval mag dumpen en lekker je kunt verlekkeren aan andermans shit? Waarom gaan mensen elkaar blocken op een medium dat het meest open van allemaal is? Waarom is dat nodig? Waarom is de wereld zo verworden? 

Ik denk......
omdat de intelligentsia de massa laat regeren en geen stelling meer durft te nemen uit angst voor diezelfde massa. 
Vreemd blijft dan wel dat de massa ook nog klein gehouden moet worden door inperkingen van verworven rechten en opgebouwde sociale zekerheden. 
Of nee, niet vreemd, helemaal passend in de lijn van hen die de spa liever niet bevuilen. Jammer dat uiteindelijk wij allen six feeth under zullen eindigen (op degenen na met een andere plek danwel vurig einde).

Zelfportret William Turner, uit de tijd dat hij nog niet wist dat er een museum vol zou gaan hangen met zijn werk dat vernieuwend was. Hij durft zichzelf in de ogen te kijken. En te luisteren naar wat hij ziet. 'Dat zouden meer mensen moeten doen' (en niet alleen om 4 uur......;-) )

Auschwitz herdenken, kun je daar ooit mee stoppen?

Na 70 jaar zou je toch denken dat het wel genoeg is met dat herdenken. 
Je hoort het deze en gene denken en zelfs uitspreken. 

Maar is het genoeg als je de pijn nog dagelijks om je heen ziet ontstaan? 
Is het genoeg als je nog dagelijks mensen dingen hoort beweren die dezelfde onverschilligheid uitstralen die Auschwitz mogelijk maakten? 
Is het genoeg als je nog overal om je heen mensen ontmoet die amper weten hoe groot en zwaarwegend het gewicht van Auschwitz in de geschiedenis van de mensheid geweest is?
Is het genoeg als je nog dagelijks haat hoort zaaien? 

Andere groepen? 
Oh....
en wat had Auschwitz ons ook al weer duidelijk gemaakt? 
Dat mensen mensen zijn en dat waar we mensen ontmenselijken of in groepen beginnen in te delen van meer en minder waarde er iets verandert in ons eigen denken? 


Niemand, geen mens, heeft het recht van een ander mensen te bepalen dat die geen bestaansrecht heeft. 
Niemand, geen mens, heeft het recht van een ander mens te bepalen dat die van een minderwaardige soort is. 
Niemand, geen mens, heeft het recht zijn gelijk te halen over de rug van een ander mens. 

Ontmenselijking, het is niet gestopt bij Auschwitz. 
Mensen gunnen medemensen geen menswaardig bestaan omdat ze zelf schijnen te menen door andere mensen in een hoek gedreven te worden, zelfs (of juist???) als dat geenszins het geval is. Mensen die de spiegel van de menselijkheid mijden door mensen te ontkennen als medemensen en hen tot anders dan mens te betitelen of te bejegenen, begaan de fout de onverschilligheid die ze menen te mogen propageren als zwaard van Damocles boven hun eigen bestaan te hangen. 

Niemand, geen mens, komt ongeschonden vrij als de weg ingeslagen wordt naar ontmenselijking van menswaardig bestaan voor alle mensen, ongeacht ras, kleur, of welk kenmerk dan ook dat bij mensen horen kan. Mensen zijn mensen. Onstuitbaar. Geen mens kan daar onderuit. Tenzij je besluit jezelf niet langer mens te achten.......Wat je zegt dat ben je zelf.......en daarom doet schelden wel degelijk zeer........in de ziel van degene die de mens niet langer mens acht. 

Blijf herdenken. 
Tot herdenken lachwekkend geworden is, omdat het volkomen overbodig is en elk mens mens mag en kan zijn. 

Sex sells

Vrijheid om te denken wat je denken wilt is een groot goed. Vrijheid om te spreken over wat je waarneemt in de maatschappij is meer dan een groot goed, het is een recht. Geschonken aan iedereen die een pen kan hanteren. Er zijn wel restricties, uiteraard, het is als met seks, je kunt het doen, maar hou je aan de spelregels.

In de maatschappij van pakweg vijftien jaar geleden was het ondenkbaar dat er een publieke (twitter)discussie gevoerd zou worden over het al dan niet bestaan van onvrijheid van vrouwen die met seks inkomsten verwerven. Als er al zo'n discussie plaats zou vinden, dan was dat een binnenkamergesprek, tussen partijen die betrokken waren bij de problematiek die daar aangekaart werd. Tegenwoordig leven we echter in een geëmancipeerde, gefeminiseerde maatschappij en is seks als vrijwillige handeling een gespreksthema waar je gerust je over uit kunt laten, waar en wanneer je maar wilt. Niemand die jou dat recht ontzeggen zal. Vrouwen vrijen uit vrije wil met wie betalen wil. Niets mis mee. Gebeurde al millennia en nu mag het eindelijk als beroep beschouwd worden. Fijne wereld.

Maar wat nu, als je van mening bent dat er wel wat af te dingen valt op een wereld die vrijwillige seks tegen geld als een normale vanzelfsprekende en zelfs geëmancipeerde daad ziet. Wat nu als je die mening ook nog in het openbaar onder woorden brengt en poogt je argumenten daarvoor aan te reiken. Hoeveel vrijheid heb je dan? Kun je spreken over het beeld dat er over vrouwen en mannen en mensen in het algemeen en seks tussen mensen in het bijzonder ontstaat door het element geld toe te voegen aan dat wat een handeling is die mensen in alle vrijheid verrichten in onderling overleg en om uiteenlopende redenen?

De vragen staan.

De visie luidt als volgt. Uitvoeriger dan in openbare opmerkingen te verwoorden is, immers genuanceerde opvattingen laten zich niet in quotetaal vangen, die hebben meer woorden, meer zinnen, meer tekst nodig.
In een mensbeeld waarbij ziel, geest en lichaam onderscheiden onderdelen zijn, die los van elkaar inzetbaar zijn, is het lichaam benutten voor seks een handeling die los kan staan van geest en ziel. Zoals je een auto benutten kunt om van a naar b te gaan.
In een mensbeeld echter waarbij ziel, geest en lichaam met elkaar verbonden zijn op een onlosmakelijke wijze, is het ingewikkeld het lichaam te beschouwen als een voertuig dat niets anders doet dan je van a naar b verplaatsen. Altijd, bij elke handeling die je verricht, zul je ook geest en ziel beroeren. Bedoeld of onbedoeld. Herkend of ontkend.
En als dat zo is en je geld gaat vragen voor een fysieke handeling die met vrijheid te maken heeft, ontstaat er een transactie, waarbij je iets van jezelf uitruilt tegen iets anders van jezelf. Het ene is een middel (geld), het andere ben je echter ook zelf.
En als je dat zelf bent (geldt voor beide partijen, degene die het geld ontvangt en degene die het geld overhandigt) dan doe je twee transacties op hetzelfde moment. De ene kies je bewust (geld voor seks), de andere ben je je maar amper bewust, omdat die zich aan het oog onttrekt. Je verbindt je met een medemens door met een medemens seks te hebben.
Of dat erg is is een ander verhaal.

Ben ik daarmee tegen prostitutie? Geenszins. Waar ik tegen ben is de ontkenning van de onnoembare elementen in de transacties die plaatsvinden.
De ene mens 'koopt' een stukje van de andere mens. En de koper geeft met de koop ook iets van zichzelf weg.
Beide mensen handelen in vrijheid, neem ik aan. Toch maken ze elkaar door hun handeling tot iets anders dan medemens. Ze kopen immers elkaar. Ze sluiten een deal die beschouwd wordt als een dienst, vergelijkbaar met het wassen van de ene mens door de andere mens in een ziekenhuis of verpleegtehuis. Elkaars intieme delen aanraken, omdat je nu eenmaal schoon (of bevredigd) wilt zijn. Dat kan. Dat gebeurt.
Maar toch. Er is een onderdeel dat nauwelijks te benoemen is en wel degelijk aan de orde is.

Het vanzelfsprekende van seks is zo doorgedrongen tot de maatschappij van heden ten dage, dat niemand nog verblikt of verbloost van een dame in haar ondergoed op een poster bij de bushalte, of seksueel getinte reclameboodschappen tijdens kinderprogramma's. Dat kan vooruitgang heten. Dat kan bevrijding van puriteins denken zijn. Dat kan emancipatie zijn. Maar het kan ook vervlakking zijn, het besef kwijtraken dat een mens meer is dan een lichaam met behoeften en mogelijkheden. Dat een mens ook een geest en een ziel heeft, die eveneens gevoed en beschermd dienen te worden.

Daarom ben ik geen fan van prostitutie.
Maar moet ik overal een fan van zijn om er een mening over te mogen hebben? Dacht het niet. Moord ben ik ook geen fan van, toch heb ik er wel wat bezwaren tegen.........

Misgun ik sekswerkers hun baan?
Geenszins, maar moet ik dat expliciet maken om een mening te mogen hebben over hun beroepskeuze? Dacht het niet.
Militair zou ik ook niet aanbevelen als beroepskeuze...........