Gereserveerd

Spontaniteit is zwaar ondergewaardeerd in de hedendaagse maatschappij. Spontaniteit die het een mens mogelijk maakt om zonder vooropgezet plan de dag door te brengen en daarbij op gezette tijden het nodige te nuttigen op een plek die daartoe uitnodigt, het is een verschijnsel dat afstraffing schijnt te verdienen van de uitbaters van menig etablissement, of het nu in een uithoek middenin de natuur gelegen is of hartje stad. Waar een spontaan ingesteld wezen als de mens zich het meest menselijk pleegt te voelen wanneer de impulsen gevolgd kunnen worden en de keuzes slechts geleid dienen te worden door aantrekkelijkheid van de onderhavige uitspanning en het geserveerde product, althans de beschikbare kaart daartoe, is het voor de minder spontaan opererende uitbater een last dergelijke lieden binnen te laten in zijn of haar onderkomen. Eenmaal binnen zal de spontane bezoeker de lichtste plek bij het raam, danwel de makkelijkste stoel in de hoek, danwel de uitnodigend gedekte tafel willen innemen, teneinde een spontane ingeving te perfectioneren met een spontaan gevonden perfecte plek. Dit is een gruwel in de ogen van de uitbater, die na enige ochtendlijke telefoontjes aangenomen te hebben in staat bleek te zijn vier of vijf of soms zelfs meer geschikte tafels bij het raam, met uitzicht over het niet te versmaden uitzicht, dat ook de spontane binnenloper naar binnen lokte, te dekken en te voorzien van een bordje met de bescheiden letters 'reserved' of 'gereserveerd'. 
Wat nu te doen? De uitbater ziet geen andere keuze dan vriendelijk of minder vriendelijk de spontane bezoeker te verwijzen naar een centraal gelegen tafel, middenin de zaak, waar het uitzicht weliswaar nog goed genoemd kan worden, doch geenszins tippen kan aan de plaatsen die verboden blijken te zijn geworden door een bordje dat er terechtkwam dankzij een telefoontje. De spontane bezoeker heeft nu de keuze het etablissement te verlaten of de toegewezen ruimte in te nemen teneinde de uitbater terwille te zijn en de voorgenomen klandizie niet aan zijn of haar neus voorbij te laten gaan. In de meeste gevallen zal de uitbater aan de winnende hand blijken te zijn, daar de hongerige magen gevuld willen worden en het verkozen etablissement de goedkeuring weg kon dragen van de spontane bezoeker, die inmiddels een stuk minder enthousiast is geworden over de eigen spontane keuze. 
Iedereen tevreden? Geenszins. De spontane bezoeker is in zijn of haar spontaniteit weerhouden en voelt zich niet meer de vrije mens van voorheen, want is geknecht en bevolen, achtergesteld en verwijderd van een rechtmatig geachte plaats aan het raam of in de favoriete hoek. De uitbater is gekrenkt in zijn gevoel van gastvrije gastgever kunnen zijn, aangezien de minder spontane bezoeker de ideale plek toebemeten kreeg en het vervolgens bestond om zo laat te komen dat de spontane bezoeker diens of dier tafel wel degelijk had kunnen benutten in de tijd die bestaat tussen spontaan binnenlopen en plaats kunnen maken voor een geplande gereserveerde plekkenpikker. 
Wie heeft besloten dat reserveren spontaner is dan spontaan om een tafel vragen die niet gereserveerd hoeft te worden? Wie heeft bedacht dat de luie beller meer gegund kan worden dan de spontane rondloper die juist dit etablissement verkoos, temidden van vele andere mogelijkheden? Wie bepaalt dat de ene persoon meer van betekenis is dan de andere? 

Of ziet auteur dezes de reserveringsverhalen in een verkeerd licht? Moge dan een reserveerder de spontane schrijver van repliek dienen. Spontane schrijvers zijn hier zonder reservering welkom. Eerste rang. Aan het raam. Met uitzicht op het water of het bos, al naar gelang de keuze van de spontane reserveerder van een dergelijke plek. 
Eet smakelijk!