dan weet je voor altijd waar je grenzen zich bevinden. Word je ineens ergens verwijderd waar je tijden naar toe geleefd had en hard voor gewerkt had.
Ontladen na afloop, je wist duizend en één manieren, maar die ene lokt en lonkt en is vlot voorhanden, geeft je immers een verlenging van de roes, waarin je je toch al bevindt.
Na afloop is er de kater. Dit keer in meer dan één opzicht. Je weet dat je velen teleurgesteld hebt, niet in de laatste plaats jezelf en allen die je hoge ogen zagen scoren.
Ineens sta je in het middelpunt van de belangstelling om dat wat je nuttigde en niet dat wat je ervoor moest laten om daar te zijn waar je je bevond.
Het huilen staat je nader dan het lachen.
Tot die ene plaat waar je oog op valt.
Iemand weet nog een grapje te maken.
Flauw grapje, melige methode, maar het blijkt je leed ineens te relativeren tot een klein vergissinkje dat iedereen kan overkomen.
Je neemt er nog een.
Op een dag drink je geen bier meer......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten