Dat zorgt dat ik in beweging kom, de dingen doe die gedaan horen te worden en ook nog plezier daar aan beleef.
Tegelijkertijd heeft mijn brein er een hekel aan wanneer planningen verstoord worden.
Wat best ingewikkeld is, omdat in mijn leven vrijwel voortdurend verstoringen aan de orde van de dag zijn.
Zo heb ik kinderen.
En waar normaal gesproken kinderen steeds minder nodig hebben van hun ouders verloopt dat in ons geval nogal grillig.
Een huishouden vol met autisten is nogal een uitdaging, om het diplomatiek uit te drukken.
Behalve de gewone dat-hoort-er-bij-als-je-kinderen-hebt perikelen zijn er namelijk ook de onvoorziene zaken als zelf overprikkeld, moe of anderszins niet blakend van energie zijn en dan één of zelfs twee kinderen die juist op zo'n moment iets nodig hebben dat echt echt echt noodzakelijk is om door mij opgelost te worden.
Met als gevolg dat we uiteindelijk bijvoorbeeld zeer laat eten, omdat niemand toekwam aan het bereiden van de zo noodzakelijke maaltijd.
Voorruitdenken en plannen, mogelijk zelfs voorbereiden zou dus zeker handig kunnen zijn.
En daar ben ik dan ook al jaren naartoe aan het werken.
Er blijkt echter telkens een nieuwe verstorende factor op te duiken.
Zo kan ik op het moment heel slecht mijn weekverdeling bepalen, omdat er een overgang is naar een nieuwe hulp in de huishouding.
Het vaste moment in de week waarop ik opruimde en de hulp schoonmaakte is verdwenen en het nieuwe moment is tot onbekende tijd onbepaald (elke nieuwe hulp geeft de voorkeur aan een andere dag/tijd, zo blijkt telkens in de afgelopen jaren)
En als ik niet weet wat dat nieuwe moment gaat zijn kan ik prompt geen vaste weekindeling meer maken omdat alles nog op losse schroeven staat. En mijn brein wordt daar niet blij van.
Waar een ander wellicht gewoon verder gaat met het reeds bestaande schema, is mijn bestaande schema nu voorzien van een gat, dat een schuifgat is en dus mijn hele week verstoort.
Schuifgaten zijn funest.
Ze hebben de neiging te fungeren als zwart gat waar al mijn aandacht en energie naartoe getrokken wordt, met als gevolg dat er nog minder gebeurt.
Door de weggevallen hulp heb ik die hulp harder dan ooit nodig.
Nu maar hopen dat de vacature snel weer vervuld gaat worden.
