De waarde van hulp

In de afgelopen week sprak ik verschillende personen, die stuk voor stuk me verzekerden dat ik sterk ben en kranig me staande hou in de stormen die het leven momenteel op me afstuurt.
Dat ben ik met ze eens. Ze hebben stuk voor stuk gelijk. En dat is maar goed ook, anders zou er nog heel wat meer aan stormen gaan woeden in mijn leven.

En toch......
Bij al die gesprekken was ik bijna of helemaal in tranen. Bij al die gesprekken liet ik helder zien dat ik het helemaal niet volhou en dat ik aan alle kanten het gevoel heb dat ik het niet kan volhouden. Desondanks hou ik het vol, want hoe kun je stoppen met dat wat gewoon je leven is?

En wat me nu al een tijd puzzelt is de vraag hoe dat nou werkt met hulp.
Er is in mijn ogen maar 1 type hulp, de hulp waar je wat aan hebt bij ontlasten van je dagelijks bestaan. Praktische hulp dus, zou ik denken. Mensen die voor jou de dingen doen die je zelf slechts met moeite of in het geheel niet voor elkaar krijgt. Mensen die dingen doen waar je talenten voor tekortschieten. Mensen die dingen doen waar je van constateert dat ze telkens blijven liggen en die toch wel degelijk gedaan moeten worden.

En wat nu zo merkwaardig is, dat type hulp is zeldzaam. Het is enorm lastig om dat type hulp voor elkaar te krijgen.
En ik snap niet zo goed waarom dat zo moeilijk is.

Toen ik nog werkzaam was als predikante kwam ik bij mensen thuis en kwam ik weleens in situaties terecht waar mijn handen begonnen te jeuken. Ik had graag mensen concreet geholpen met zaken als 'een bed verschonen', 'de afwas doen', 'de ramen zemen', 'de planten verzorgen'. Dat was echter niet waarvoor ik binnengekomen was. Ik was er voor de pastorale zorg, het luisterende oor, de geestelijke bijstand, het verlichten van wat het leven aan existentiële vragen op mensen af kan vuren. En daar was ik gelukkig redelijk bedreven in.

Toen ik een burnout kreeg en thuis kwam te zitten had ik zo nu en dan dringend behoefte aan dat type aandacht. Ik kon alleen maar mondjesmaat mijn huishouden draaiende houden en was daar best van onder de indruk, dat ik niet meer kon wat ik voorheen met het grootste gemak had gedaan. Mijn leven was van een actieve rol als predikant veranderd in een klein bestaan als slecht functionerende huisvrouw. Dat riep existentiële vragen bij me op. Hoe moest ik verder met mijzelf?
In die tijd waren mensen aan alle kanten bereid me met praktische problemen op weg te helpen. Voor mijn geestelijke welbevinden moest ik wat meer moeite doen. Het duurde behoorlijk lang voor ik daar een goede route voor vond.

Nu ik volledig uit mijn burnout ben en 'alleen nog maar' autisme heb en daar mijn weg redelijk in gevonden heb en ogenschijnlijk weer als vanouds functioneer doet zich het probleem voor dat ik zeer eenvoudig gesprekspartners kan organiseren. Op alle niveaus willen mensen gerust met me praten over wat er zoal gaande is in mijn bestaan.
Maar daar ligt niet langer mijn behoefte.
Ik heb behoefte aan meer ruimte in mijn hoofd.
En die ruimte in mijn hoofd kan ik verwerven door minder aandacht en energie te hoeven besteden aan dagelijkse besoignes zoals daar zijn: dagelijkse boodschappen, het huis schoon houden, koken, administratie, nalopen van afspraken, meegaan met afspraken van kinderen of partner, agenda bijhouden, etc. etc.
Mijn dagen 'verdwijnen' in de dagelijkse besoignes.

En juist doordat mijn dagen 'verdwijnen' is praten een relatief zinloze vorm van hulp.
Ik heb op het moment het meeste aan mensen die concreet dingen voor me doen. Het type 'niet lullen, maar poetsen'.

Gelukkig heb ik nu hulp in de huishouding. Mijn huis blijft daardoor schoon genoeg.

Maar het is slechts een deel van de hulp die ik nodig heb.
En het duidelijk maken van welke hulp dat dan precies moet zijn vergt veel gepraat. Gepraat dat weer afgaat van de tijd die ik zelf overhou om mijn leven te organiseren en domweg te leven.

Vandaag was ik druk doende met organiseren dat de hulp in de huishouding die mijn geliefde had weer gewoon gaat komen. Ze kwam niet meer omdat de administratieve rompslomp niet op orde bleek te zijn. Iets dat ons ontgaan was omdat er gezondheidsperikelen en ziekenhuisopnames aan de orde zijn op het moment.
Het vergt veel energie.
Energie die ik liever zou besteden aan zaken die me een aangenamer leven bezorgen.

Hulp is mijns inziens pas hulp als het ook daadwerkelijk verlichting biedt in een concrete situatie.

Ik ben intelligent genoeg om te begrijpen dat er administratie nodig is om hulp te organiseren die ook betaald kan worden uit voorzieningen die bestaan om mensen de kans te geven te blijven functioneren in de maatschappij.
Ik ben echter slim genoeg om in te zien dat het systeem dat daarvoor ontworpen is de toegang tot de benodigde hulp belemmert.
En ik begrijp niet zo goed dat als we allemaal zo graag willen dat iedereen zijn talenten zoveel mogelijk inzet ten dienste van de samenleving als geheel, we er niet in slagen de hulp die talentrijke mensen met een handicap (dat is autisme helaas echt wel, heb ik als huidige conclusie over mijn eigen diagnose) nodig hebben om te kunnen blijven functioneren op het niveau van hun talent ook daadwerkelijk te bieden.

Ik heb niet veel nodig.
Maar dat wat ik nodig heb is slechts te organiseren door een welwillende partner die gezond van lijf en leden is en handicaploos door het leven gaat en ziet wat ik in mijn concrete leven nodig heb. Die partner heb ik niet. Welwillend is hij zeer zeker, maar niet bepaald gezond van lijf en leden of zonder handicap.
We zijn noodgedwongen elkaars ondersteuning, terwijl we in feite concrete hulp nodig hebben van derden, opdat er weer meer ruimte komt om te leven en uit de overlevingsmodus te raken.

Daarom, juist daarom, zijn we temidden van de sores van dit moment, druk doende om een 'kom thuis huis' te realiseren.

Hooggegrepen? Uiteraard.
Daar hebben we dan ook alle hulp en steun bij nodig die we krijgen kunnen.

Gaat het om ons?
Nee, we zijn uitdrukkelijk bezig om een maatschappelijk probleem aan te kaarten en van een daadkrachtige concrete oplossing te voorzien.
Praatjes vullen geen gaatjes.

Gaatjes vul je met je handen en met nuttig materiaal om te voorkomen dat het gat weer opnieuw gaat ontstaan.

Meer weten over hoe we het kom thuis huis zien?
Ga daarvoor naar https://www.komthuishuis.eu/ of kijk op https://www.facebook.com/komthuishuis/