vrijdag 28 februari 2014

Krim-mineel

Oorlogen komen en gaan, dag in dag uit staan de kranten er vol mee, is het nieuws ervan vergeven en halen velen de schouders erover op, omdat belangrijker zaken de aandacht vragen. De dagelijkse besognes, de ditjes en datjes van het leven, de grote verdrieten, de kleine gevoeligheden, de dagelijkse gang van zaken schreeuwt om aandacht, want is nabij en noodzakelijk voor het bestaan van alledag, ook in oorlogstijd. Niets menselijks is de mens vreemd. 

En dan ineens, te midden van oorlogen die komen en gaan een bericht over een oorlog die geen oorlog heten mag, zoals vele oorlogen in deze wereld geïntroduceerd worden als gewone vanzelfsprekende interventie in een situatie die om ingrijpen vraagt, vriendelijk verzoekt als het ware, of zo wil de agressor doen geloven aan het argeloze volk dat het bericht tot zich neemt.

Voorheen een vriendelijke gastheer temidden van koninklijke hoogheden op een sportief samenzijn dat vele gouden, zilveren en bronzen beloningen met zich meebracht, intussen weer tot de orde van de dag overgegaan en ontpopt als de machthebber die doet zoals machthebbers doen, zorgen voor orde en rust zonder daarbij geweld en onderdrukking te schuwen, aangezien machthebbers nu eenmaal de macht hebben zonder enige vorm van scrupules hun macht uit te oefenen en de media zo te beïnvloeden (ook wel manipuleren genoemd) dat de aandacht daarheen gaat waarheen die gewenst geacht wordt te zijn, namelijk naar de feestelijkheden en niet de gewelddadigheden die mogelijk aanstaande of zelfs al gaande zijn.

Het is verbazingwekkend hoe selectief de aandacht van de gemiddelde mens gericht is, zolang er eten op tafel staat, de daken droogte geven, de kachel warmte en de meest naaste medemensen niet al te negatief omgaan met elkaar. Niets uit de wereld van vandaag, laat staan de mogelijke gelijkenissen met gebeurtenissen uit het verleden die geen garanties voor de toekomst bieden, maar er wel een zekere voorspellende kracht in hebben, kan de aandacht trekken als was het van levensbelang. Eenvoudiger is het de blik te richten op feitelijkheden als de mogelijke risico's op kinderen die niet geheel en al gezond ter wereld zullen komen als hun vader van een zekere leeftijd is. 
Dat dergelijke kinderen, al dan niet verwekt door oude vaders, allang volwassen geworden zijn en de macht gekregen of verworven hebben om in de wereld van vandaag de dag invloed te doen gelden die ook catastrofale gevolgen voor diezelfde wereld kan hebben als de wereld de machthebbers de rug toekeert door de feiten te negeren danwel te bagatelliseren is een gegeven dat in zekere zin nauwelijks nog verbazing op hoeft te roepen. 
L'histoire se répète. Net zolang totdat er geen geschiedenis meer is en alle mogelijkheden uitgeput blijken te zijn om deze aarde nog van een zekere ondergang te redden. Doemdenkerij? Was het maar waar.......



 
(bron afbeelding: http://historiek.net/rijksmuseum-stelt-de-nieuwe-mensch-niet-tentoon/9890/)

P.S. Afbeelding maakt deel uit van de tentoonstelling 'de Tweede Wereldoorlog in 100 voorwerpen'