zo werd mij als kind bijgebracht.
Met als gevolg dat ledigheid zelden mijn dagen vullen zal, immers ik geef geen oorkussens aan zij die mij kwaad gezind zijn.
Toch groeide ik eveneens op met de filosofie dat het goed is voor kinderen om zich nu en dan te vervelen. Het zou hen helpen om zichzelf te leren hoe ze zichzelf kunnen vermaken op het moment dat er geen vermaak voorhanden is.
Ik leerde daardoor in ledigheid zin en nut ontdekken
 |
| uitzicht wanneer je in het gras ligt op een zonnige dag |
Hedentendage is het aanbod aan bezigheden schier oneindig. Volwassenen kennen amper de mogelijkheden van het wereldwijde web waar hun kinderen en kindskinderen mee grootgroeien. Waar ik vroeger nog uit mijn stoel op moest staan om het televisietoestel - dat toen nog zwart wit als standaarduitzendpatroon had - aan danwel uit of op een andere zender (die er amper waren overigens, ik stam nog uit de tijd van Nederland 1 en Nederland 2) te zetten is het tegenwoordig voldoende om een vinger op te tillen en weer neer te laten komen op de gewenste knop en ploep, daar verschijnt het beeld dat je zocht. Deze bewegingloosheid lijkt ertoe te leiden dat hersens niet meer getraind worden in het besef dat om iets voor elkaar te krijgen het samenspel van lichaam en geest onontbeerlijk is. Zonder in beweging te komen verandert er niets in je omgeving. De subtiliteit van de tegenwoordige bewegingen wekt de valse indruk dat het voldoende is te wensen de wereld een ander aanzien te geven teneinde dat ook voor elkaar te kunnen krijgen. De vingeroefening ontgaat de geest grotendeels.
Hetzelfde verschijnsel lijkt doorgedrongen te zijn tot het onderwijs. Waar ik als kind nog daadwerkelijk op zoek moest gaan in bibliotheken om kennis op te doen die me op school niet geboden werd (eenvoudigweg omdat die niet voorhanden was in de schoolboeken, mijn kennisbehoefte was vele malen groter dan het curriculum dat ik geacht werd tot me te nemen in de eerste 12 jaar van mijn leven), is het tegenwoordig voldoende om met een cijferlijstje te zwaaien waarop staat vermeld dat je getest bent en geschikt bevonden bent en dus in aanmerking komen kan voor Plusklassen danwel Leonardo-onderwijs of een andere vorm van onderwijs gericht op de zeer leergierige maar niet noodzakelijkerwijze ijverige leerling en ziedaar, je bedje is gespreid, je mag gaan liggen naast de ledigheid minnende kwezel.
Waar voorheen de ledigheid des duivels oorkussen was is nu de volledigheid des duivels oorkussen. Volledig vermaak, volledig aanbod van kennis, volledig zinvolle tijdsbestedingen, het maakt de kinderen en kindskinderen van de ouderen van tegenwoordig tot prinsen en prinsessen die met een vingerknip kunnen eisen bediend te worden op hun wenk die in een oogwenk vervuld dient te worden want anders dreigt het gebrul, het gedrein, het gezeur en het geklier, waar niemand op zit te wachten.
Uiteraard niet. Dat geklier, gezeur, gedrein en gebrul doet de oudere te zeer denken aan de eigen jeugd waarin dergelijk gedrag voorafging aan een periode van aan je lot overgelaten worden teneinde in je eigen sop gaar te koken en de verveling op geheel originele wijze te lijf te gaan door zelf verzonnen bezigheden die op jouw maat gesneden waren. Die last willen we onze kroost en nakroost niet bezorgen. We herinneren ons te zeer hoe saai het leven op die momenten zijn kon.
En saai staat synoniem aan ledigheid en ja, we weten allemaal wat daar van komt!
En de duivel?
Die is aanweziger dan ooit. Verscholen tussen de overdaad aan activiteiten die het creatieve denken dat originaliteit bevat in de kiem smoort nog voor het als een teer bloempje de kop boven het maaiveld waagde te steken. Geniet! Tot je er dood bij neervalt of verveeld je schouders over ophaalt.
Het is de duivel om het even.
ozewiezewoze-een-liedje-met-een-mooie-betekenis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten