Tijdsdruk

Je zou toch denken dat het niet zo kan zijn dat anderen bepalen hoe jij je tijd indeelt. Of wat je doet met die tijd. Je zou toch denken dat je zelf degene bent die je agenda beheeert en bepaalt wat daar in terecht komt. Je zou toch denken dat als je kunt denken en handelen je ook in staat moet zijn de dingen zo in te richten dat je vrijheid bezit van denken en handelen.
Het tegendeel is het geval.

Tijdsindelingen worden bepaald door openingstijden. Tijdsindelingen worden bepaald door andermans beschikbaarheid. Tijdsindelingen worden bepaald door de mate van flexibiliteit in de agenda van anderen.  Tijdsindelingen worden bepaald door de grenzen die anderen met hun tijd geven aan jouw tijd. Dus stromen agenda's volg met 'niet te verplaatsen' afspraken. Dus verstoren telefoontjes van anderen die tijd hebben op dat moment jouw zorgvuldige planning (tenzij je niet opneemt, maar dan wordt je voor 'onbereikbaar' gehouden of 'bot' al naar gelang de kennis van degene die je probeert te bereiken). Dus maken regelingen die aan data gebonden zijn je tijd gevuld met handelingen die voor een bepaald moment plaats moeten vinden, omdat ze anders te laat zijn en niet meer mogelijk.

Tijd is een menselijke uitvinding, zeggen we.
Tijd is de mens, zeg ik.
Wie zichzelf belangrijk acht maakt dat anderen hun tijd (hun leven!) aan moeten passen aan de tijd van de belangrijk achter.
Wie zichzelf achter een instituut, instelling of bedrijf kan verschuilen kan de daar bepaalde tijd (door mensen!) dusdanig inzetten dat tijd een machtsmiddel van jewelste wordt.
Wie geen tijd heeft voor een ander, heeft in feite niet de bereidheid de ander waar te nemen als even belangrijk als de tijdgebrekverwoorder.
Tijd is allang geen neutrale eenheid meer, het is het wisselgeld geworden dat van mensen machines maakt en hen erbij bepaalt dat ze geenszins vrij zijn om te denken of te handelen naar eigen keuze.
Slaven van de tijd zijn we allemaal. Hoe vrijdenkend en vrijhandelend we onszelf ook wanen of weten. Niemand ontkomt aan de tijd.
Uiteindelijk slaat voor ons allen het laatste uur. En dat komt altijd te vroeg, nooit  exact op tijd.
Zou dat een verklaring zijn voor mijn stille verzet tegen de druk van de tijd? Stil verzet dat zich hard uiten kan in te laat arriveren op plaatsen waar tijd van belang geacht wordt. Van belang geacht. Alsof er niet altijd iets gebeuren kan in het kader van onvoorspelbaarheid die tijd vraagt. En aandacht. 

Ik acht tijd van belang. Maar beschik graag over mijn eigen tijd.
Het liefst altijd.

Ik wil graag onmogelijke dingen. Tijdloos leven in een wereld geregeerd door tijd.