Een vlag halfstok, dat is de bedoeling de avond van de 4e mei, ook in het jaar onzes Heren 2015, 70 jaar na het einde van een niet uit te vlakken tijdperk in de hedendaagse geschiedenis, de jaren veertig/vijfenveertig.
Toch hangt die vlag vandaag niet van harte.
De vlag is geroofd, gejat, bezoedeld en gekreukt.
Niet de vlag die hangt te wapperen in het zachter wordende meilicht van het doorgebroken lentezonnetje.
Die vlag is onschuldig, een voorwerp, zoals alle voorwerpen onschuldig gehouden kunnen worden tot iemand iets met het voorwerp uithaalt.
De vlag die veranderd is is de vlag waar die ene wapperende vlag voor staat: de nationale driekleur.
In dit land wonen mensen die menen dat het hun land is, dat zij kunnen bepalen wie er wonen mogen en op welke manier die toegelaten bewoners zich mogen gedragen en vooral hoe ze zich niet mogen gedragen. Ze mogen bijvoorbeeld geen positieve mening hebben over mensen die door die mensen afgeserveerd worden als buitenlander. Of nog erger, het geloof van die buitenlander genoemde personen als een neutraal gegeven opvatten dat niets specifieks zegt over alle aanhangers van dat geloof, anders dan dat ze dat geloof aanhangen.
De mensen die menen dat dit land hun land is worden boos als je ze tegenspreekt. Ook als je daar goede argumenten voor hebt. Dat is gek. Om niet te zeggen beangstigend.
Het doet denken aan lang vervlogen tijden, zo'n zeventig jaar geleden achter ons gelaten, toen mensen ook geen tegenspraak duldden. Bepaalde mensen tenminste, die duldden dat niet. Anderen wisten wegen te vinden om toch tegen te blijven spreken, waar ze maar konden, met woorden en met daden. Hun woorden en hun handelingen maakten dat we tot op de huidige dag nog in dit land een driekleur hebben die zou mogen wapperen als teken van hoop en verwachting, als teken dat we met elkaar ergens voor staan en ons ontworsteld hebben aan iets waar we allemaal tegen zijn.
Helaas, de mensen die geen tegenspraak dulden zijn nooit verdwenen uit ons midden. Ze groeien in aantal. Ze groeien in hardnekkige koppige verbeten gelijkhebberigheid. En hoe meer ze groeien, hoe meer de vlag bezoedeld raakt.
4 mei.......omdat oorlog nooit een antwoord moet zijn als je je zin niet krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten