Sex sells

Vrijheid om te denken wat je denken wilt is een groot goed. Vrijheid om te spreken over wat je waarneemt in de maatschappij is meer dan een groot goed, het is een recht. Geschonken aan iedereen die een pen kan hanteren. Er zijn wel restricties, uiteraard, het is als met seks, je kunt het doen, maar hou je aan de spelregels.

In de maatschappij van pakweg vijftien jaar geleden was het ondenkbaar dat er een publieke (twitter)discussie gevoerd zou worden over het al dan niet bestaan van onvrijheid van vrouwen die met seks inkomsten verwerven. Als er al zo'n discussie plaats zou vinden, dan was dat een binnenkamergesprek, tussen partijen die betrokken waren bij de problematiek die daar aangekaart werd. Tegenwoordig leven we echter in een geëmancipeerde, gefeminiseerde maatschappij en is seks als vrijwillige handeling een gespreksthema waar je gerust je over uit kunt laten, waar en wanneer je maar wilt. Niemand die jou dat recht ontzeggen zal. Vrouwen vrijen uit vrije wil met wie betalen wil. Niets mis mee. Gebeurde al millennia en nu mag het eindelijk als beroep beschouwd worden. Fijne wereld.

Maar wat nu, als je van mening bent dat er wel wat af te dingen valt op een wereld die vrijwillige seks tegen geld als een normale vanzelfsprekende en zelfs geëmancipeerde daad ziet. Wat nu als je die mening ook nog in het openbaar onder woorden brengt en poogt je argumenten daarvoor aan te reiken. Hoeveel vrijheid heb je dan? Kun je spreken over het beeld dat er over vrouwen en mannen en mensen in het algemeen en seks tussen mensen in het bijzonder ontstaat door het element geld toe te voegen aan dat wat een handeling is die mensen in alle vrijheid verrichten in onderling overleg en om uiteenlopende redenen?

De vragen staan.

De visie luidt als volgt. Uitvoeriger dan in openbare opmerkingen te verwoorden is, immers genuanceerde opvattingen laten zich niet in quotetaal vangen, die hebben meer woorden, meer zinnen, meer tekst nodig.
In een mensbeeld waarbij ziel, geest en lichaam onderscheiden onderdelen zijn, die los van elkaar inzetbaar zijn, is het lichaam benutten voor seks een handeling die los kan staan van geest en ziel. Zoals je een auto benutten kunt om van a naar b te gaan.
In een mensbeeld echter waarbij ziel, geest en lichaam met elkaar verbonden zijn op een onlosmakelijke wijze, is het ingewikkeld het lichaam te beschouwen als een voertuig dat niets anders doet dan je van a naar b verplaatsen. Altijd, bij elke handeling die je verricht, zul je ook geest en ziel beroeren. Bedoeld of onbedoeld. Herkend of ontkend.
En als dat zo is en je geld gaat vragen voor een fysieke handeling die met vrijheid te maken heeft, ontstaat er een transactie, waarbij je iets van jezelf uitruilt tegen iets anders van jezelf. Het ene is een middel (geld), het andere ben je echter ook zelf.
En als je dat zelf bent (geldt voor beide partijen, degene die het geld ontvangt en degene die het geld overhandigt) dan doe je twee transacties op hetzelfde moment. De ene kies je bewust (geld voor seks), de andere ben je je maar amper bewust, omdat die zich aan het oog onttrekt. Je verbindt je met een medemens door met een medemens seks te hebben.
Of dat erg is is een ander verhaal.

Ben ik daarmee tegen prostitutie? Geenszins. Waar ik tegen ben is de ontkenning van de onnoembare elementen in de transacties die plaatsvinden.
De ene mens 'koopt' een stukje van de andere mens. En de koper geeft met de koop ook iets van zichzelf weg.
Beide mensen handelen in vrijheid, neem ik aan. Toch maken ze elkaar door hun handeling tot iets anders dan medemens. Ze kopen immers elkaar. Ze sluiten een deal die beschouwd wordt als een dienst, vergelijkbaar met het wassen van de ene mens door de andere mens in een ziekenhuis of verpleegtehuis. Elkaars intieme delen aanraken, omdat je nu eenmaal schoon (of bevredigd) wilt zijn. Dat kan. Dat gebeurt.
Maar toch. Er is een onderdeel dat nauwelijks te benoemen is en wel degelijk aan de orde is.

Het vanzelfsprekende van seks is zo doorgedrongen tot de maatschappij van heden ten dage, dat niemand nog verblikt of verbloost van een dame in haar ondergoed op een poster bij de bushalte, of seksueel getinte reclameboodschappen tijdens kinderprogramma's. Dat kan vooruitgang heten. Dat kan bevrijding van puriteins denken zijn. Dat kan emancipatie zijn. Maar het kan ook vervlakking zijn, het besef kwijtraken dat een mens meer is dan een lichaam met behoeften en mogelijkheden. Dat een mens ook een geest en een ziel heeft, die eveneens gevoed en beschermd dienen te worden.

Daarom ben ik geen fan van prostitutie.
Maar moet ik overal een fan van zijn om er een mening over te mogen hebben? Dacht het niet. Moord ben ik ook geen fan van, toch heb ik er wel wat bezwaren tegen.........

Misgun ik sekswerkers hun baan?
Geenszins, maar moet ik dat expliciet maken om een mening te mogen hebben over hun beroepskeuze? Dacht het niet.
Militair zou ik ook niet aanbevelen als beroepskeuze...........