Bandeloosheid

Zoeken naar oorzaken van problemen is een hobby van veel mensen. Het ergerlijke echter is dat veel van die mensen weinig kennis van zaken hebben en dus met hun zoektocht slechts een halve spa diep kunnen steken. 
Het zij ze vergeven, ze weten niet beter. 

Ergerlijker is het als de so called intelligentsia van dit land de spa die gehanteerd kan worden tot de twee meter diepte waarin een grafkist verdwijnen kan niet verder benutten dan de halve spa diep die het gros van de goegemeente wel voor elkaar kan krijgen. 
Analyses vergen tijd. 
Analyses vergen aandacht. 
Analyses vergen inzet van al je vermogens, kennis en kunde. 
En laat dat nou inspannend zijn.....heel inspannend, zo inspannend als een weeklang volcontinu de sportschool bezoeken, er actief bezig zijn en alleen pauze nemen voor eten/drinken/slapen. 
Doet geen mens, ze zijn wel wijzer. 'Ik ben toch niet gek' om eens een bekende reclamekreet te jatten. Maar de vergelijking is niet willekeurig gekozen. 

Mensen besteden oneindig veel tijd en aandacht aan materie, bezit, het oog, want dat wil wat, dat oog. En zo verliezen we uit het oog waar het werkelijk om draait in het leven. Dat geloven uit het gehoor is is geen loze kreet, het is een uitspraak met diep spasteek gehalte, voor de goed verstaander dan, degene die bereid is zijn spa te bevuilen met de modder van het echte leven, waar maar weinigen hun energie aan willen verspillen, liever zoeken ze vertier met bier of plezier met vrienden die ze slechts virtueel kennen. Het is een wereld waarin roepen heel belangrijk is. Maar dat roepen is gericht op het oog. Als iedereen maar ziet dat ik hard roep, dan ben ik iemand. Dus schrijven we ons gek op sociale media. Schrijven elkaar en onszelf gek, roepen de grootst mogelijke onzin alsof het gedrukte waarheden zijn en maken het elkaar en anderen moeilijker en moeilijker om onszelf nog terug te vinden in het bos dat uitsluitend uit solistische bomen is gaan bestaan. 
Televisie toont pratende hoofden, en die pratende hoofden worden becommentarieerd middels tikkende teksten, parallel aan de woorden veelal. En dan gaan die pratende teksten zich gedragen als verhitte hoofden die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. En niemand ziet nog wat er onder de oppervlakte rondwoelt en raast en tiert en wacht op een moment dat de uitbarsting onafwendbaar is gebleken. 

Een 19-jarige jongen - ja sorry, ik ben nog van de tijd dat je met 21 pas volwassen was - toont zich kind van deze tijd door te doen wat iedereen doet, zich tonen met een mening, hard willen roepen voor het oog van de wereld. In de kern een gezonde actie. Willen we dat niet allemaal? Gehoord worden? 

Eh, wacht.....is dat wat we willen? Gehoord worden? Waarom luisteren we dan zo slecht? Waarom lezen we dan niet met ogen die dieper steken dan een halve spa? Waarom worstelen we ons tot grote aantallen volgers, door maar rond te reageren op elke scheet die geuit wordt? Waarom bevelen we elkaar dan aan als 'hij verdient het' en doelen dan op 500 of meer volgers op twitter? Waarom is de sociale media verworden tot een smerige plek waar je je afval mag dumpen en lekker je kunt verlekkeren aan andermans shit? Waarom gaan mensen elkaar blocken op een medium dat het meest open van allemaal is? Waarom is dat nodig? Waarom is de wereld zo verworden? 

Ik denk......
omdat de intelligentsia de massa laat regeren en geen stelling meer durft te nemen uit angst voor diezelfde massa. 
Vreemd blijft dan wel dat de massa ook nog klein gehouden moet worden door inperkingen van verworven rechten en opgebouwde sociale zekerheden. 
Of nee, niet vreemd, helemaal passend in de lijn van hen die de spa liever niet bevuilen. Jammer dat uiteindelijk wij allen six feeth under zullen eindigen (op degenen na met een andere plek danwel vurig einde).

Zelfportret William Turner, uit de tijd dat hij nog niet wist dat er een museum vol zou gaan hangen met zijn werk dat vernieuwend was. Hij durft zichzelf in de ogen te kijken. En te luisteren naar wat hij ziet. 'Dat zouden meer mensen moeten doen' (en niet alleen om 4 uur......;-) )